Wypalanie za pomocą tlenu i plazmy

Blachy można ciąć na wiele sposobów. Najpopularniejsze podejścia do cięcia blach to metoda plazmowa, tlenowa i plazmowo-tlenowa. Ostatniej z tych podejść jest najpopularniejsze, ponieważ jest uniwersalne i do tego bardzo szybkie.

Metoda plazmowa

Cięcie plazmowe stosuje się w stosunku do blach cienkich, które przecina się za pomocą łuku plazmowego, czyli łuku elektrycznego przechodzącego od elektrody do ciętej blachy. Blacha nie może być zbyt gruba, by ta metoda zadziałała. W praktyce tnie się blachy o grubości od 6 do 40 milimetrów.

Plazma to tak zwana zorientowana materia. Jest podobna do gazu, ale wyróżnia się ją jako osobny stan materii. Plazma przewodzi prąd, ale ta właściwość słabnie, kiedy się ogrzewa. Plazma wykorzystywana do cięcia metalu ma bardzo dużą energię kinetyczną. Ta metoda jest najbardziej ceniona za szybkość, jaką można uzyskać dzięki jej wykorzystaniu. Z wykorzystaniem metody plazmowej można szybko przeciąć cienkie blachy bez niszczenia ich krawędzi czy rozgrzewania ich.

Metoda tlenowa

Wypalanie tlenowe polega na wykorzystaniu rozgrzanego gazu do cięcia giętkich blach. Metoda polega po prostu na spalaniu blachy. Rozgrzewa się ją w miejscu cięcia do takiego poziomu, że ulega zapłonowi i utlenieniu, po czym sypkie tlenki metali usuwa się silnym strumieniem gazu. Mieszankę gazu i tlenu podaje się pod kątem prostym na blachę, co daje równe cięcia. W przypadku zastosowania tej metody należy liczyć się z faktem, że dojdzie do powstania żużlu na dolnej krawędzi ciętej powierzchni, a jej górna krawędź się zaokrągli. Powoduje to zabrudzenie obrabianego materiału, ale często sprawia też, że nie trzeba go potem obrabiać przed użyciem.

Podejście tlenowe stosuje się głównie dlatego, że można z jego wykorzystaniem pociąć blachy o bardzo dużej grubości, nawet do 300 milimetrów. Co więcej, krawędzie obrabianych blach są ustawione do siebie pod katem prostym, co znacznie ułatwia ich późniejsze wykorzystanie.

Podejście plazmowo-tlenowe

Połączenie podejścia plazmowego i tlenowego łączy w sobie zalety obu technik, ponieważ pozwala na usuniecie pięty achillesowej cięcia tlenowego, czyli długiego czasu wykonywania cięcia. Efektem tego jest kilkukrotne przyspieszenia pracy na blachach cienkich i poprawienie jakości ich krawędzi przy jednoczesnym zachowaniu możliwości wykonywania głębszego cięcia, niż jest to w przypadku metody opierającej się wyłącznie na plazmie. Niestety, ta metoda nie zawsze może być stosowana i wykorzystywana jest tylko do określonej grupy blach.